✖ quiz of life

ฉันนั่งฟังคำพูดของผู้หญิงผมเหลืองขณะนั่งแทะดอกไม้ไปด้วยจนหมด พร้อมกับครุ่นคิดไปตาม เหมือนเธอจะพูดถึงเกาะ ?
เกาะอะไรหว่า ไม่รู้สินะ รู้แค่ไม่เคยไปเท่านั้นแหละ พอพี่สาวคนนั้นบอกว่าไม่มีอาหารฉันก็สลดไป นี่จะเดินทางนานขนาดไหนนะ

"จะเดินทางต่อแล้วสินะ.."
พอได้ยินว่าจะเดินทางต่อกันแล้ว ฉันก็หันสายตาไปมองทะเลสาบสวยงามนี่อย่างบอกลา
แล้วฉันก็หันสายตากลับมานั่งมองเพื่อนทุกคนอย่างเงียบๆพร้อมกับนั่งฟังคนอื่นคุยกันโดยไม่พูดอะไรไปพักใหญ่

ฉันนั่งชันเข่าขึ้นแล้วกอดเข่าตัวเองเบาๆแล้วเอนหัวพิง ฉันทำเพียงแค่หันสายตาไปมองผู้หญิงในตุ่มที่กระโดดลงน้ำ
ไปหาเจ้าตัวใหญ่กลางทะเลสาปนั่นนิดหน่อย แล้วหันกลับมา ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกเบื่อๆยังไงก็ไม่รู้น้า ..

ร่างสูงยิ้มให้เธออีกรอบก่อนจะค่อยๆเปิดปากพูดในสิ่งที่เธอเพิ่งถามมาเมื่อสักครู่

"ผมก็ไม่แน่ใจน่ะนะ ว่าแม่สาวน้อยคนนั้นเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ ไปเจี๋ยนไอ้ตัวบ้านั้นรึไปหาอาหารให้พวกเราก็ไม่รู้"
ร่างสูงเลือกที่จะตอบตามที่ในใจตนนั้นคิดอยู่ เขากลอกสายตาไปมาแล้วมองจ้องหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังดำดิ่งว่ายน้ำมุ่งตรงไปยังเจ้่าตัวประหลาดนั้น ในใจก็หวั่นๆอยู่ไม่น้อย 'พวกเราคงไม่ต้องกินเนื้อไอ้ตัวบ้านั้นนะ' แต่จะอย่างไรก็เถอะมีอะไรให้กินก็ต้องกิน ดีกว่าหิวตายจริงมั้ย?

"อยากอาบน้ำจัง อาบน้ำกันมั้ยสาวๆ"

ร่างสูงพูดเชิญชวนขณะที่ปากขยับยิ้มเล็กน้อยอย่างเป็นธรรมชาติ
ผมไม่ได้คิดการหื่นนะ แต่ผมเหนียวตัวแล้วก็เหม็นตัวเองมาๆ เมื่อคืนโดนย่างซะขนาดนั้น

หลังจากนั่งเงียบไม่เอ่ยความเห็นใดๆตั้งแต่มายากระโดดลงน้ำไปหาเจ้าเนสซี
เด็กสาวเหลียวหลังไปมองทางทะเลสาบ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยว่ามายาแหวกว่ายไปหาเจ้าเนสซีทำไม
แต่พอมองไปสักพักก็ดูไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงหันกลับมาเหมือนเดิมพลางเหลือบมองแลมบ์ด้าที่ยี่งกอดเข่าเหมือนกับเบื่อโลก

"ผู้หญิงคนนั้นเขาจะทำให้เราหายเบื่อหรือเปล่านะ"

ซินเธียพูดงึมงำพลางเหลือบตามองเจ้าเนสซีที่ตอนนี้ยังไม่มีกิจวัตรอะไรเปลี่ยนแปลง
แต่แล้วก็มีเสียงแทรกเข้ามาในโสตประสาทคือการอาบน้ำซึ่งพูดจากปากของไลจัง
เธอส่ายหงึกๆเชิงขอบาย ก่อนจะหันไปมองวิวธรรมชาติด้านนอก

ไลจังไม่สนใจท่าทีปฎิเสธของซินเธียมากนักเพราะเขานั้นเริ่มจะเข้าสู้ภาวะที่เรียกว่าชินซะแล้วสิกับอาการปฎิเสธและการเมินของเธอ ร่างสูงพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับซินเธีย แต่ในใจของร่างสูงกับมีความคิดบางขึ้นในใจ 'ยัยผู้สาวซกมกเอ้ย...'

ร่างสูงเอนตัวนอนราบก่อนจะยกมือหนามาหนุนแล้วพร้อมกับมองอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยๆ ตาคมมองคนนั้นคนนี้ทีเล่นทีจริง เมื่อไหร่จะตื่นกันน้า...เงียบเหงาๆ
ไลจังนอนนิ่งแล้วนึกคำถามที่จะชวนคนที่ตื่นแล้วคุยแบบเงียบๆ จนกระทั่งเขานึกออก ร่างสูงพลิกตัวแล้วหันไปมองซินเธียก่อนจะเปิดปากถามเธอ

"นี่ซิน เธอหูยาวแล้ว...มันได้ยินอะไรๆชัดป่ะ"
ร่างสูงพูดไปแล้วเบิกตาขึ้นอย่างตื่นเต้น ซึ่งมันก็ดูเหมือนจะกวนอารมณ์ซินเธียอยู่บ้าง แน่ละอย่างนี้เขาเรียกว่ากวนตีน แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ใส่ใจมันนัก เพราะมันก็ดีกว่ามันเงียบและไม่มีโรลกระเตื่องก็แล้วกัน

"ดุกดุ๊ย ดุกดุ๊ย นกกระปูดดูดฝิ่นควันฉุย แมลงสาบอยากกินขนม อมลูกอมจนแก้มตุ่ย ควายตัวเมีย ออกลูกก็เป็นตัวเมีย อยู่มาไม่นาน ออกลูกออกหลานก็เป็นตัวเมีย"

เมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวตัวเล็กที่เขาอุ้มอยู่พูดขึ้น พระเพลิงก็ละสายตาไปจากเจ๊ปลาทองในโอ่งยักษ์ใหญ่แล้วจึงก้มลงไปมองไมน์อย่างเอ็นดู
"ว่าไงค่ะ เปลี่ยนไปขี่หลังแทนไหม"
ผมถามก่อนจะขยับแขนไปมาเพื่อให้คนบนแขนผมหัวสั่นหัวคลอนแล้วก็หัวเราะ ซึ่งรู้สึกตั่งแต่ตอนมาโรงเรียนครั้งนี้แหละที่เขาหัวเราะออกมา
ก่อนจะมองไปยังหญิงสาวคนเดิมที่ว่ายไปใกล้เนซซีขึ้นเรื่อยๆ

ฉันเงยหน้ามองพระเพลิงที่ถาม
อ่า...ใจจริงก็ขี้เกียจเดินอยู่หรอกนะ แต่กลัวว่าเพื่อนคนนี้อาจจะเมื่อยเสียก่อน
ตอนนี้ยังไม่มีเหตุฉุกเฉินอะไร เก็บแรงไว้ไว้ดีกว่าเป็นไหนๆ เพราะตั้งแต่ไฟไหม้มายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยT_T
จะว่าไปพระเพลิงจะเขย่าแขนไปถึงไหนกัน นี่ฉันเกือบจะเห็นดาวมาลอยอยู่บนหัวไกลๆแล้วนะเนี่ย

"@_@;; ไม่เป็นไรค่ะพ่อเพลิง เดี๋ยวไมน์ลงเดินเองดีกว่า เอาไว้ถึงเวลาวิ่งจะขอใช้บริการนะคะ"

เงาดำแหวกว่ายเข้ามาให้เห็นประจักษ์แก่สายตา สัตว์ยุครุ่งเรืองสี่คลีบคอยาวลำตัวใหญ่ยักษ์ ชูคอเหนือน้ำเทียบชายฝั่ง
เกล็ดประกายทองวาววับว่ายเลียบเคียงเจ้าสัตว์ยักษ์ให้ความคุ้นเคย

"มาแล้ว พาหนะ"
หญิงสาวก้าวขาเหยียบคลีบมัน มือสองข้างยันร่างขึ้นคร่อมตัวเจ้าอสูรอย่างชำนาญ
"พวกเธอก็ขึ้นมาได้แล้ว เรากำลังจะไปที่เกาะกัน"
ร่างเล็กโบกมือเป็นเชิงเรียกเร่ง มืออีกข้างเกาะลำตัวของพาหนะไว้แน่น
เพราะตัวที่มันเลื่อมของมันอาจทำให้พลัดตกน้ำได้ง่าย

"ส่วนเรื่องอาวุธ ถ้าเธอคิดว่ากระดูกนั่น ล้มเจ้านี่ได้ ก็คงจะเป็นอาวุธได้"
หญิงสาวตอบอย่างยียวน เพราะอย่างไรเสีย หากคิดจะถามคำถามที่ไม่ผ่านการกลั่นกรองจากสมองแบบนี้
ก็อย่าได้หวังคำตอบที่ดีจากเธอเลยจะดีกว่า

ผมก้มลงไปมองยัยตัวเล็กก่อนจะลูบหัวไปมา
"เธอจะปีนขึนเจ้านั้นหรอ ? เอางี้แล้วกัน"
ผมพึมพำพลางจับไมน์ไปวางไว้บนคอในท่า พ่อลูกขี่คอ สุดแสนจะฮิตในวัยเด็ก
ก่อนจะถามคนบนไหล่ว่าโอเคดีใช่ไหม แล้วจึงจัดแจงให้เธอเอามือมาเกาัผมไว้กันร่วง

ขายาวๆก้าวตามพี่สาวผมเป็นประกายไป เมื่อเธอกระโดดขึ้นไปเรียบร้อย เด็กชายก็จัดแจงท่าทางก่อนจะ เดินไปยืนบนครีบใหญ่ยักษ์ของเข้าสัตว์ยักษ์สุดจะน่ารักนี้
ก่อนจะยันตัวเองตามพี่สาวคนสวยไปแต่ด้วยความไม่ชำนาญจึงทำให้ร่่างสูงๆและคนตัวเล็กเกือบจะหัวทิ่มบ่อไปเสียแล้ว
"ไอ๊หย๋า เพลิงขอโทษนะ ไมน์เกือบตกลงไปเป็นอาหารปลาเสียแล้ว"
เขากล่าวเบาๆเชิงขอโทษแล้วจึงเอามือไปจับหลังของเจ้าตัวยักษ์เบาๆเป็นการหาที่ยึด
'เกิดมาก็พึ่งจะได้ขี่มันเนี่ยแหละ ปกติขี่แต่เรือเป็ด'

ฉันมองพาหนะอย่างเหวอๆ ตัวอะไรซักอย่างคล้ายๆน้องแมวน้ำขนาดขยายหลายเท่า
แล้วเราก็กำลังจะขี่มัน! โอ้...ฉันอยากได้รูปถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระทึกจังเลย!
เเล้วพระเพลิงก็เอาฉันขี่คอ ฉันพยักหน้าตอบกลับไปว่าสบายดี!
อยู่บนนี้วิวสูงมากเลย ยู้ฮู!!
ฉันอยากสูงได้ประมาณนี้จัง ฉันจะได้ชมวิวในมุมสูงแบบนี้ทุกวัน!

พระเพลิงพาฉันขึ้นบนหลังเจ้าแมวน้ำยักษ์ก่อนจะทำท่าหัวคะมำ! อ่า...โชคดีที่เบรกไว้ทันนะเนี่ย
ฉันจมน้ำไปคงโดนเจ้ายักษ์นี่ทับแบนน่าดู

"ถ้าหนักก็บอกนะคะพ่อเพลิง"

อย่างน้อยฉันก็ไม่ควรเอาเปรียบเพื่อนฝูงเกินไป

หลังจากนั่งนิ่งๆมองดูเพื่อนสองสามคนที่ขึ้นไปบนตัวเนสซีและผู้หญิงผมเหลืองบอกว่าเจ้าตัวนี้เป็นพาหนะ
ซินเธียเหลือบมองแลมบ์ด้าเพื่อนสาวก่อนจะสะกิดตัวแลมบ์ด้าเบาๆ ร่างบางลุกขึ้นพลางปัดฝุ่นที่เกาะตามตัวเล็กน้อย
เธอเหลือบมองเนสซีพร้อมๆกับกลืนน้ำลาย ความจริงเธอแอบกลัวนิดๆและแหยงตัวมันที่ลื่นๆ

"ขึ้นก็ขึ้น"

เธอพึมพำกับตัวเอง พลางเหลียวหลังไปมองเพื่อนที่ยังไม่ขึ้นไปบนหลังของเจ้าตัวเนสซีเล็กน้อย
ก่อนจะก้าวขาไปยังตัวเนสซี แล้วค่อยๆก้าวขาคร่อมตัวตามคนอื่นๆ พร้อมๆกับจับตัวของมันไว้แน่น

ฉันหันมองพี่สาวผมเหลืองที่มาพร้อมกับเจ้าตัวใหญ่สีดำๆนั่น พอเห็นชัดๆแล้วค่อยพอเห็นได้หน่อย
ตัวเนสซีสินะ ฉันคิดพร้อมกับกวาดสายตามองเพื่อนๆแล้วก็เห็นได้ว่าคนอื่นเขาเริ่มปีนขึ้นไปกันแล้ว

ไม่ทันจะคิดปีนขึ้นไปตาม ซินเธียก็สะกิดตัวฉันเบาๆแล้ว ฉันพยักหน้าให้เพื่อนสาวเล็กน้อย จากนั้นลุกขึ้นยืน
ฉันก้าวขาเหยียบตัวของเนสซีอย่างกล้าๆกลัวๆ ตัวมันท่าทางจะลื่นนาดูนะ พออยู่ใกล้ๆแบบนี้ถึงได้เห็นว่ามันตัวใหญ่ขนาดไหน

"น่าตื่นเต้นดีเหมือนกันนะเนี่ย"
ฉันพูดออกมาหลังจากที่ฉันยันตัวเองขึ้นแล้วไปนั่งอยู่บนตัวของเนสซีเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเอามือตบผิวข้างเนสซีเบาๆ
พอจินตนาการไปถึงตอนที่เนสซีกำลังขยับตัวเดินพาข้ามฝั่งแล้วมันก็น่าสนุกดีเหมือนกัน เสียแต่ตัวมันลื่นชวนตกไปหน่อย

ละจากที่ร่างสูงคุยกับเพื่อนสาวรเงาสีดำขนาดมหึมาก็แหวกว่ายพุ่งดิ่งมายังทางที่พวกเขาอยู่
ร่างสูงถึงกับผงะเมื่อเห็นเจอตัวนั้นชัดๆ เนสซี นี้เนสซีตัวเป็นๆหรอเนี้ย ร่างสูงขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีก อย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเองเท่าไหร่นัก และเมื่อแม่สาวคนนั้นบอกก็ยิ่งทำให้ดวงตาของร่างสูงเบิกโตขึ้นนอีกอย่างน่าอัศจรรย์
'พาหนะ' ของพวกเราหรอเนี้ย เนื้อตัวและดวงใจของเขาเต้นสั่นระริกอย่างห้ามไม่ได้ในใจร่างสูงแทบอยากจะกระโดดขึ้นขี่มันทันทีที่เธอคนนั้นบอก
แต่เขาก็ยังคงเลือกที่จะสำรวมอาการของตนเอาไว้บ้าง ชายหนุ่มเลยรอให้เพื่อนๆบางคนขึ้นไปขี่มันก่อนเขาจึงค่อยๆขึ้นตามไป
มือหนาลูบไล้ผิวหนังอันลื่นๆของมันอย่างคลั่งไคล้ แต่เขาก็ยังคงมีสติสตังพอที่จะยึดเกาะมันให้แน่นด้วยความที่กลัวจะลื่นตกลงไปในน้ำตายไปซะก่อน

"เอ่....แล้วตูดมันจะนิ่มมั้ยหว่า"

เมื่อทุกอย่างหยุดนิ่งเป็นเหมือนสัญญาณบ่งบอกว่าได้เวลาต้องก้าวขาลงเดินกันได้แล้ว
ร่างสูงค่อยเอานิ้วตะกิดคนบนหัวประมาณว่า เกาะหัวเขาไว้กันเดียวจะตก ก่อนจะค่อยๆกระโดดลงมาบนครีปแล้วก้าวไปยืนบนพื้นอย่างเบา แม้ความไม่ชินจะทำให้ทุลักทุเลอยู่ล้างแต่เขาก็พาเพื่อนตัวน้ายลงมาถึงพื้นอย่างปลอดภัยไม่ได้ปล่อยให้ร่วงไปเป็นอาหารปลาแต่อย่างใด
"อ่า...เครื่องบินลงจอดโดยปลอยภัยแล้วครับคุณผู้หญิง"
ผมเอียงหน้าไปบอกคนบนหัวก่อนจะหัวเราะเบาๆ แล้วจึงละสายตาไปมองพี่สาวคนงามที่นำหน้าไปก่อนแล้วอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้เจ้าสัตว์ขนาดยักษ์เริ่มชลอความเร็วลงแล้วค่อยๆหยุดเทียบท่าตรงแผ่นหินที่เรียงซ้อนกันเป็นขั้นๆราวกับว่าจะเป็นบันไดให้พสกเขาจรดปลายเท้าเหยียบมันอย่างไรอย่างนั้น
ร่างสูงค่อยๆไต่ลงจากตัวของมันแล้วกระโดดลงพื้นหินเบาๆก่อนจะหันไปโบกมือร่ำลากับเจ้าสัตว์ขนาดยักษ์แทนทีจะสนใจอะไรอย่างอื่น "บ๊ายบายนะเจ้าตัวเล็ก"

ชายหนุ่มลูบลำตัวมันเบาๆก่อนจะละสายตาไปมองบุคคลรอบๆกาย แต่แม่สาวผมทองคนนั้นก็วิ่งไปลับๆสายตาแล้ว 'จะรีบไปไหนๆ พักเดี๋ยวนึงสิครับ'ร่างสูงเดินเข้าไปยืนข้างๆเฟร็ดที่กำลังโบกมือส่งเสียงเรียกเธอที่วิ่งไปโดยไม่รอพวกเรา

"จับปลาพวกนั้นมานั้งปิ้งกินกันมั้ย หิวชะมัดเลย"

ร่างสูงพูดถามไถ่ทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นขณะที่ตาคมจ้องปลาในน้ำอย่างไม่วางตา มือหนายกขึ้นมากุมท้องด้วยความหิวที่ไม่ได้กินอะไรมานานแล้ว แน่ละสิคนอื่นอาจจะทนได้แต่กับเขาเรื่องกินมันเรื่องใหญ่นี้นา..แต่จะให้ดีของฟรีน่ะ อร่อยที่สุดอยู่แล้ว!

ขณะนั่งอยู่บนตัวเนสซี ฉันก็หันมองไปรอบตัวอย่างตื่นเต้น อยู่บนตัวเนสซีแล้วได้ชมวิวมุมสูงๆแบบนี้เนี่ย สุดยอดไปเลย
ฉันคิดอยู่ในใจพร้อมกับสอดสายตามองไปตามใบบัวที่ลอยอยู่ในน้ำ แล้วยิ้มเล็กน้อยเมื่อมองเห็นปลาตัวเล็กนิดเดียว
กำลังว่ายอยู่ภายผืนใต้น้ำ พอชมจนพอใจฉันก็เงยหน้าขึ้นหาท้องฟ้าที่แสงแดดสาดส่องลงกระทบใบหน้าจนต้องหรี่ตามอง

พอได้อยู่ในที่สวยๆ เงียบสงบ บรรยากาศดีแบบนี้ เรื่องเมื่อเช้าวันนั้นอย่างกับฝันไปเลยนะ ..
ฉันหันหน้ากลับมาในทิศทางตรงหน้าตัวเองเมื่อรู้สึกว่าความเร็วในการเคลื่อนที่ของเนสซีช้าลงมากแล้ว จนเนสซีหยุดเทียบท่าในที่สุด
ฉันมองตามทางหินที่เรียงรายเป็นขั้นบันไดนั่น พอดีกับที่พี่สาวผมเหลืองคนนั้นเรียกให้ลงได้แล้วฉันจึงหันไปมองเธอ

"เอ่อ..ค่ะ!"
ฉันตอบรับพร้อมกับพยักหน้า แต่ดูเหมือนพี่สาวคนนั้นจะเดินทางไปก่อนซะแล้วแฮะ รีบร้อนไปไหนของเค้ากันน้า
ก่อนที่ฉันจะนั่งรอให้เพื่อนคนอื่นลงไปกันเยอะก่อนถึงค่อยลงไปบ้าง พอได้จังหวะเหมาะๆแล้วฉันค่อยๆเหยียบตัวเนสซี

จากนั้นก็กระโดดลงพื้น ฉันไม่ลืมที่จะสังเกตุรอบตัวไปด้วยอย่างเช่นเคย แล้วจึงหันไปมองเพื่อนคนอื่นที่ยังไม่ได้ลงมากัน
จากนั้นก็หันมองไปยังทางที่พี่สาวผมเหลืองหายลับไป รอเพื่อนลงมาครบก่อนดีกว่า .. ฉันคิดแล้วยืนนิ่งรอเงียบๆ

ฉันโดยสารเจ้าสัตว์ยักษ์เพื่อข้ามฟาก? และแล้วมันก็ถึที่หมายสักที
เจ้าเนสซีตัวใหญ่จอดเทียบท่าที่แห่งหนึ่ง หญิงสาวผู้นำทางรีบลงจากมันก่อนจะเดินนำเข้าดงป่าไปด้วยความชำนาญ พระเพลิงที่ฉันขี่คออยูเดินตามลงไปโดยที่เพื่อนๆแต่ละคนเริ่มทยอยลงกันมาบ้างแล้ว ฉันจึงก้มหน้าลงไปพูดคุยกับเพื่อนใจดี

"ขอบคุณสำหรับการโดยสารค่ะ! ต่อจากนี้ถ้าหนักให้ไมน์เดินเองก็ได้นะ"

ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนๆทั้งหมด

"พี่สาวเขาเดินไปแล้ว รีบตามกันไปก่อนหลงดีไหมคะ?"

ว่าแต่เขาจะพาเราไปที่ไหนหนอ?